Прыйшла, як промень на сьвітаньнi.
Сутоньне смутку адплыло.
Я адчуваю ў прывiтаньнi
Тваё вясёлае цяпло.
I мне здаецца, сьвет смяецца -
Няма ні штормаў, ні завей.
I нават птушка ў цеснай клетцы
Сьпявае быццам весялей.
А гэта ўсё было-б нязначным,
Калі-б ня ты, ня голас твой.
Ня ведаю, як быць удзячным
За гэты радасны настрой.
|
|
